Co warto wiedzieć o spawaniu elementów stalowych?

Łączenie ze sobą elementów stalowych wymaga sporej wiedzy i doświadczenia. Dobór odpowiedniej techniki może przesądzać o trwałości i bezpieczeństwie danej konstrukcji. Jedną z najpopularniejszych metod łączenia ze sobą elementów stalowych jest spawanie. Jakie metody spawania wyróżniamy i czym różnią się one od siebie? O tym właśnie opowiemy w dzisiejszym wpisie. Zapraszamy do lektury!

Technika MIG i MAG

Przy spawaniu metodą MIG (Metal Inert Gas) i MAG (Metal Active Gas) wykorzystuje się łuk elektryczny, powstający pomiędzy topliwą elektrodą (drutem spawalniczym) i spawanym materiałem. Podczas spawania podawany jest też gaz osłonowy. To właśnie od rodzaju gazu zależy, czy mamy do czynienia z techniką MIG, czy MAG. W metodzie MIG używa się gazu chemicznie obojętnego, a w MAG – chemicznie aktywnego. Metody te są wykorzystywane w przemyśle niż technika TIG. MIG wykorzystuje się do spawania aluminium, stali stopowych, nierdzewnych, niskowęglowych oraz kwasoodpornych. Z kolei spawanie MAG służy najczęściej do łączenia stali konstrukcyjnej niestopowej oraz nisko i wysokostopowej.

Spawanie TIG

W spawaniu TIG (Tungsten Inert Gas) wykorzystuje się łuk elektryczny wytworzony przez nietopliwą elektrodę wolframową w otulinie gazu obojętnego. Spawanie TIG umożliwia uzyskanie trwałej, estetycznej spoiny bez zanieczyszczeń, gdyż polega na stapianiu ze sobą dwóch (lub więcej) elementów, lub też dodaniu topliwego materiału. Spawanie TIG znajduje zastosowanie przy łączeniu ze sobą stali nierdzewnych. Jest idealnym rozwiązaniem przy spawaniu metali, które należy łączyć ze sobą z użyciem neutralnego gazu.

Dobór metody spawania

Dobór metody spawania zależy nie tylko od materiałów, które mają być obrobione, lecz także od oczekiwanych efektów. Z metody TIG korzysta się zazwyczaj przy spawaniu pojedynczych sztuk o niewielkich wymiarach oraz tam, gdzie ważna jest estetyka spawu. Metody MIG i MAG wykorzystywane są na szeroką skalę w przemyśle (stanowią ok. 65% spawań łukowych), gdyż świetnie sprawdzają się przy produkcji seryjnej. Metody te lepiej sprawdzają się tez przy spawaniu elementów gabarytowych (np. w stoczniach, przemyśle motoryzacyjnym itp.)